Во скопската чаршија на адреса „Дебарска“ бр. 3а постои еден дуќан уште од предземјотресно Скопје. Во дуќанот се негува бојаџискиот занает односно бојадисување на ткаенини. Тоа е една технологија која со години ја работат семејството Незири.
„Постоиме многу одамна. Прв сопственик на дуќанот беше Љупчо Бојаџиев, каде дедо ми почнал да работи како чирак на осум години. Подоцна и го откупил од него бидејќи Љупчо се отселил. Потоа татко ми го наследува занаетот, а по него и јас“ ни раскажа Амир Незири, трета генерација на бојаџија во Хембој.
Кога ќе влезеш во дуќанот, чиниш си влегол во музеј. Истиот автентичен изглед е задржан од самото основање на работилницата. Во него има стари предмети, фотографии, дипломи, стари носии, ткаенини со народни мотиви кои ги изработуваат локални жени рачно или на разбој.
На прашањето дали има интерес за бојадисување на ткаенини се уште, Амир ни одговори: „ Доаѓаат некои, повеќето не знаат дека постои вакво нешто, моја генерација не знаат, а постарите знаат“. Дуќанот и занаетот им биле оставени како аманет – Никогаш да не се затвори! „Бидејќи занаетот никогаш не те остава, иако нема работа, ако нема да тече, има да капе“- раскажува Амир.
На времето најмногу се боело волна, како килими, јамболии, а сега најмногу се доаѓа за парчиња облека. „Ние боиме се, на пример килими, џемпери. Порано имаше многу јамболии, а сега најмногу има текстил, облека. Работиме и со кожени работи, јакни, бојадисуваме чевли, патики, маици, блузи, може се да се поправи што е оштетено“ – вели Амир, но не бојадисуваат полиестер и вештачки материјали.
Се уште се работи по стара технологија, односно робата се бои во казани и треба точно да се знае кој вид ткаенина на која температура се бои и по колку грама боја треба да се стават. Робата ја издаваат мокра и непеглана бидејќи немаат услови каде да го прават тоа.
Leave a comment